Allereerst op verzoek van Ans het verhaal over mijn blaar. Ik heb een blaar op de zijkant van mijn linkervoet. Die heb ik opgelopen toen ik na een tropische regenbui nog een heel eind gelopen heb met natte leren birkenstocks en natte voeten. Nu heb ik zowat alle farmacia van Ubud zo ongeveer gehad maar nergens hebben ze blarenpleisters. Alleen hgewone pleisters en die heb ik al vele soorten geprobeerd. Die blijven alleen niet plakken want door het vochtige klimaat transpireer je de hele dag door. Een van de medewerkers van Green Lion is verpleegkundige en 3 keer per dag maakt ze alle schoon en doen er een verbandje op dat dan weer los laat. Vanavond heb ik van een Duits meisje een echte blarenpleister gekregen dus het leed is weer geleden (hoop ik).

IN mijn klasje is het zo leuk. De Engelse Thomas en ik vormen een prima team vinden we zelf. Vandaag hebben we het woord FISH geleerd en gevingerverfd, geknutseld en getekend over vissen. Ik merk dat ze niet gewend zijn om te knutselen en mijn meegebrachte spullen komen goed van pas. Zelfs de plakpoeder die ik van jou heb gekregen Helene. Hun vingers waren natuurlijk de kwastjes want die hebben ze niet. Er is ook geen poppenhoek, bouwhoek, ontwikkelingsmateriaal. Zelfs de kleuters komen alleen naar school om te "leren" op het platte vlak. Morgen leren we TURTLE en gaan we natuurlijk knutselen over schildpadden.

Wat het ook heel leuk maakt zijn de ontmoetingen met mensen. Alle vrijwilligers die van over de hele wereld komen hebben interressante verhalen, die we voornamelijk tijdens de maaltijden van elkaar horen. Vandaag ontmoette ik op mijn lievelingsterras in Ubud een Chileense dame van mijn leeftijd die 3 maanden alleen onderweg is. Misschien komt ze nog vrijwilligerswerk bij ons doen. Ze was door mijn verhalen enthousiast geworden. Vanavond heb ik afscheid genomen van het Amerikaanse echtpaar dat na 4 weken vrijwilligerswerk morgen weer naar huis gaat.

Hoewel ik alleen enthousiaste verhalen vertel zal ik ook heel eerlijk zijn als dingen niet goed gaan of tegenvallen. Wat ik jammer vind is dat het kleuterklasje maar 2 uur per dag is, vanuit Nederland hoorde ik dat de ochtenden school was en de middagen waren bestemd om lessen voor te bereiden. Verder mijn blaar natuurlijk en ik ben ook nog uitgegleden en heb mijn knie bezeerd.

Wat ook leuk is, is dat ik Annemieke nog ga ontmoeten. Zij is mijn nicht die in Australie woont en met haar dochters hier op vakantie komt. We hebben al gewatsappt.

Dat was het weer. Ik zal nog een paar foto's doorsturen, filmpjes lukt helaas niet.