Ik ben helemaal thuis op mijn schooltje. Elke dag probeer ik weer iets creatiefs aan het "leren" toe te voegen maar mijn mogelijkheden zijn beperkt. Er is geen karton, geen wc rolletjes of doosjes en dergelijke dus het blijft knutselen op het platte vlak. Er waren ook geen viltstiften maar gelukkig kon ik een hele grote doos kopen in de supermarkt.

Elke dag na de pauze is het prullen rapen geblazen en het valt me op dat er steeds minder rotzooi op de grond ligt.

Toch beginnen de eerste haarscheurtjes zichtbaar te worden. Het valt me op dat ik de laatste dagen in een vast stramien zit van ontbijten, mijn schooltje, koffie drinken en wat shoppen in Ubud centrum, lunch en naar het zwembad. Dat bevalt me niet en ik had me al voorgenomen dat als er iets tegen zou vallen, dan zou ik daar zelf iets aan moeten doen. Ik las op Tripadvisor verschillende ideetjes voor Ubud en zo ging ik donderdagmiddag ipv naar het zwembad naar het Arma Museum. Wat was dat mooi. Niet alleen een mooie collectie Balinese kunst maar er was een parkachtige tuin bij, een paradijsje.

Vrijdag had ik al het plan om 's middags wat langer in Ubud te blijven om nog wat cadeautjes te kopen. Nu zijn de Balinese soeveniers echt niet mooi, behalve als je kunst koopt en zo heb ik 2 mooie schilderwerkjes gekocht waarvan ik de kunstenaar zelf heb ontmoet. Verder kon ik het niet laten om voor Linsy in een schattig kinderkledingzaakje een jurkje met bijpassend zonnehoedje en rugzakje te kopen Ze is tenslotte jarig vandaag, alweer 3!!!!!!!!

En dan begint het weekend. Ik heb me voorgenomen om in Ubud te blijven. Ik kon mee met een groepje Duitsers naar het strand maar dit groepje bevalt me helemaal niet. Ze klitten heel erg aan elkaar en vertikken het dan om engels te praten. En ik wil geen dingen doen die ik eigenlijk niet wil. In het Arma Museum is een internationaal maskerfestival. Na mezelf op een verrukkelijk ontbijt te hebben getrakteerd ga ik naar het festival. Wat is dat leuk. En een mooie Indonesische maskertentoonstelling. Ik ontmoet daar een vrouw uit Belarus, Wit Rusland, en zij adviseert mij om om 17.30 uur terug te komen voor de optredens. Dat heb ik gedaan en het was heel bijzonder om mee te maken. Veel gemaskerde Balinese dansen, zowel traditioneel als modern met heel veel kinderen. Dat ik dit mag meemaken. Toch knaagt het dat ik hier alleen ben, ik was hier graag met iemand anders naar toe gegaan maar de jongelui die vrijwilliger zijn, willen in het weekend alleen naar het strand.

En dan is het nu zondag. Linsy viert vandaag haar verjaardag en vanavond gaan we facetimen. Ik ga nu naar het Neka Museum en vanmiddag lekker aan het zwembad.