Mijn laatste dag op Bali.

Vandaag is mijn laatste dag op Bali. Ik schrijf nu vanuit het restaurant van mijn hotel in Kuta waar ik nu verblijf.

De laatste dagen in Ubud waren gezellig. Thomas en ik hadden ideetjes uitgewerkt met het thema safaridieren. Toen we maandag op school kwamen gaven de juffen aan dat ze liever het thema jungle wilden. Dus wij weer ideetjes verzamelen over het thema jungle. Toen merkte ik dat mijn motivatie van lesvoorbereiding weg was. Woensdag zou ik nl. voor de laatste keer op mijn schooltje zijn. Het afscheid woensdagochtend was hartverwarmend. Na eerst nog een aapje te hebben geknutseld van het allerlaatste gekleurd papier dat ik had meegenomen hebben de kleuters mij "uitgezongen en uitgezwaaid". De juffen waren duidelijk ontroerd en ik kreeg een hele leuke schildpad als cadeau. Ze willen dat ik terugkom maar ik heb gezegd dat ik dat alleen doe als mijn man mee komt!

De avond voor ik vertrok had ik Natasha uit Nederland op bezoek. Ze was pas een paar dagen vrijwilliger maar zat er al helemaal doorheen. Gelukkig heb ik dat nog met Thomas en Dewa, mijn begeleider, kunnen bespreken en meteen nadat we afscheid van elkaar hadden genomen zijn ze naar haar toegegaan. Toen ik in de taxi zat naar Kuta had ik een voldaan gevoel over mijn verblijf in Ubud. Prima om te gaan maar niet, "gelukkig dat ik daar weg ben".

Al vroeg in de middag was ik in Kuta. Wat een verschrikkelijke, drukke, ordinaire toeristenplaats. Ik heb ook nog nooit zoveel ordinaire mensen opstraatzien lopen als hier. Misschien is de Spaanse kust ook wel zo, maar helemaal niets voor mij. Ligt mijn hotel ook nog eens in de drukste straat. Gelukkig waren daar Annemieke, mijn Australische nicht met haar kinderen en een kennisje daar en met hen had ik een leuke dag. Eerst naar de Uluwatutempel, toen een Balinese dansshow en tot slot heerlijk eten in een visrestaurant op het strand.

De volgende ochtend door Kuta gewandeld en op het strand, lekker in de schaduw mijn teen- en vingernagels laten lakken en leuk contact gehad met een aantal Indonesische studenten die een onderzoek deden naar het toerisme in Kuta. 's Middags met de familie naar een massagesalon voor een heerlijke hoofdhuidmassage. Daarna heelijk gegeten.

De Australiers zijn donderdagavond al naar huis gegaan dus dat wordt de dag alleen doorbrengen.....Of toch niet? Bij het ontbijt ontmoet ik Agnes uit Singapore die ook alleen is en we besluiten ter plekke om de dag samen door te brengen. Hoe leuk kan het zijn. Ik had al een taxi geregeld om mij naar een groot warenhuis te brengen voor de laatste soeveniers en uiteindelijk is hij de hele dag met ons op stap gegaan naar oa Turtle Island. Waar alleen schildpadden zijn voor de toeristen. Allemaal nep! Geeft niet, ik had weer een leuke dag!

Vanavond om 19.00 uur vertrek ik naar huis, ik kan niet wachten. 4 Weken is een lange tijd om alleen op stap te zijn. Ik heb heel veel leuke mensen ontmoet maar uiteindelijk moet je het helemaal zelf doen om er iets van te maken. Het ondergedompeld zijn in de Balinese cultuur vond ik geweldig. Daar heb ik in Kuta trouwens niets van teruggezien. Bali heeft schitterende natuur, echt paradijselijk maar het is ook heel lelijk in de drukbevolkte gebieden. Mijn vrijwilligerswerk op het kleuterschooltje was erg leuk en aan de reacties van de juffen te zien is mijn bijdrage misschien toch groter geweest dan ik zelf denk. Thomas heeft me beloofd om mijn missie van een opgeruimde school de komende weken voort te zetten. En wat hebben de kleuters genoten van mijn creatieve activiteiten, hoe simpel ook. Nu kan het niet meer want het papier is op.

Nu ga ik proberen om wat foto's toe te voegen maar ik weet niet of het lukt. Internet in mijn hotel is erg zwak. Anders maar als ik thuis ben.

En toen waren er opeens 3 weken voorbij.

Ik ben helemaal thuis op mijn schooltje. Elke dag probeer ik weer iets creatiefs aan het "leren" toe te voegen maar mijn mogelijkheden zijn beperkt. Er is geen karton, geen wc rolletjes of doosjes en dergelijke dus het blijft knutselen op het platte vlak. Er waren ook geen viltstiften maar gelukkig kon ik een hele grote doos kopen in de supermarkt.

Elke dag na de pauze is het prullen rapen geblazen en het valt me op dat er steeds minder rotzooi op de grond ligt.

Toch beginnen de eerste haarscheurtjes zichtbaar te worden. Het valt me op dat ik de laatste dagen in een vast stramien zit van ontbijten, mijn schooltje, koffie drinken en wat shoppen in Ubud centrum, lunch en naar het zwembad. Dat bevalt me niet en ik had me al voorgenomen dat als er iets tegen zou vallen, dan zou ik daar zelf iets aan moeten doen. Ik las op Tripadvisor verschillende ideetjes voor Ubud en zo ging ik donderdagmiddag ipv naar het zwembad naar het Arma Museum. Wat was dat mooi. Niet alleen een mooie collectie Balinese kunst maar er was een parkachtige tuin bij, een paradijsje.

Vrijdag had ik al het plan om 's middags wat langer in Ubud te blijven om nog wat cadeautjes te kopen. Nu zijn de Balinese soeveniers echt niet mooi, behalve als je kunst koopt en zo heb ik 2 mooie schilderwerkjes gekocht waarvan ik de kunstenaar zelf heb ontmoet. Verder kon ik het niet laten om voor Linsy in een schattig kinderkledingzaakje een jurkje met bijpassend zonnehoedje en rugzakje te kopen Ze is tenslotte jarig vandaag, alweer 3!!!!!!!!

En dan begint het weekend. Ik heb me voorgenomen om in Ubud te blijven. Ik kon mee met een groepje Duitsers naar het strand maar dit groepje bevalt me helemaal niet. Ze klitten heel erg aan elkaar en vertikken het dan om engels te praten. En ik wil geen dingen doen die ik eigenlijk niet wil. In het Arma Museum is een internationaal maskerfestival. Na mezelf op een verrukkelijk ontbijt te hebben getrakteerd ga ik naar het festival. Wat is dat leuk. En een mooie Indonesische maskertentoonstelling. Ik ontmoet daar een vrouw uit Belarus, Wit Rusland, en zij adviseert mij om om 17.30 uur terug te komen voor de optredens. Dat heb ik gedaan en het was heel bijzonder om mee te maken. Veel gemaskerde Balinese dansen, zowel traditioneel als modern met heel veel kinderen. Dat ik dit mag meemaken. Toch knaagt het dat ik hier alleen ben, ik was hier graag met iemand anders naar toe gegaan maar de jongelui die vrijwilliger zijn, willen in het weekend alleen naar het strand.

En dan is het nu zondag. Linsy viert vandaag haar verjaardag en vanavond gaan we facetimen. Ik ga nu naar het Neka Museum en vanmiddag lekker aan het zwembad.

Wat vliegt de tijd.

Inmiddels ben ik met mijn 3e week bezig. Ik heb een leuk weekend achter de rug. Zaterdag zijn Anke en ik naar een schitterend resort gegaan waar je ook mag komen om te zwemmen. We hebben 1,5 uur gelopen via een paradijselijke weg om er te komen en ook terug hebben we dezelfde weg terug genomen, zo mooi was het. En heerlijk om een paar uur op een lekker ligbed onder de parasol te luieren.

Zondag zijn we met 2 Nederlanders, 2 Duitsers en een Finse met een taxidriver de hele dag op pad gegaan. Eerst naar warmwaterbronnen, daarna naar de Unesco rijstvelden, toen naar de Temple in the Lake en tenslotte naar een hele mooie waterval. De tempel was wel heel bijzonder omdat er een ceremonie begon.

Gisteren en vandaag weer naar mijn klasje. Ik heb leuk contact met de juffen, ze zijn zo lief en iets jonger dan ik. Dat schept een band. Ze vinden het geweldig wat ik doe, vooral het creatieve want dat doen ze hier niet. Ze hebben niet eens plak of verfspullen, of gekleurd papier. Lang leve de Action. Mijn koffer was superzwaar van alles wat ik meegenomen heb maar alles komt goed van pas. Vandaag heb ik na de pauze alle kleutertjes weer mee naar buiten genomen op alles wat ze tijdens de pauze op de grond hadden gegooid in de prullenbak te gooien. Er is altijd een medewerker van Green Lion bij ons als tolk en hij heeft me geholpen aan de kinderen uit te leggen dat prullen in de prullenbak thuishoren en niet op de grond. De kleutertjes waren heel enthousiast en binnen 2 minuten was de prullenbak overvol van al het snoeppapier van die dag. Aan de juffen heb ik uitgelegd dat wij in Nederland dit ook aan de kinderen leren, dat dat ook bij de opvoeding hoort en gelukkig accepteerden ze het van mij. Het is maar op welke toon je iets zegt, nooit met het vingertje wijzen! Morgen ga ik de juffen blij maken met Nederlandse cadeautjes.

Ik ga nu bijna elke middag zwemmen in The Mansion Hotel, vlakbij want het is nog steeds bloedheet.

vervolg van de afgelopen week

Allereerst op verzoek van Ans het verhaal over mijn blaar. Ik heb een blaar op de zijkant van mijn linkervoet. Die heb ik opgelopen toen ik na een tropische regenbui nog een heel eind gelopen heb met natte leren birkenstocks en natte voeten. Nu heb ik zowat alle farmacia van Ubud zo ongeveer gehad maar nergens hebben ze blarenpleisters. Alleen hgewone pleisters en die heb ik al vele soorten geprobeerd. Die blijven alleen niet plakken want door het vochtige klimaat transpireer je de hele dag door. Een van de medewerkers van Green Lion is verpleegkundige en 3 keer per dag maakt ze alle schoon en doen er een verbandje op dat dan weer los laat. Vanavond heb ik van een Duits meisje een echte blarenpleister gekregen dus het leed is weer geleden (hoop ik).

IN mijn klasje is het zo leuk. De Engelse Thomas en ik vormen een prima team vinden we zelf. Vandaag hebben we het woord FISH geleerd en gevingerverfd, geknutseld en getekend over vissen. Ik merk dat ze niet gewend zijn om te knutselen en mijn meegebrachte spullen komen goed van pas. Zelfs de plakpoeder die ik van jou heb gekregen Helene. Hun vingers waren natuurlijk de kwastjes want die hebben ze niet. Er is ook geen poppenhoek, bouwhoek, ontwikkelingsmateriaal. Zelfs de kleuters komen alleen naar school om te "leren" op het platte vlak. Morgen leren we TURTLE en gaan we natuurlijk knutselen over schildpadden.

Wat het ook heel leuk maakt zijn de ontmoetingen met mensen. Alle vrijwilligers die van over de hele wereld komen hebben interressante verhalen, die we voornamelijk tijdens de maaltijden van elkaar horen. Vandaag ontmoette ik op mijn lievelingsterras in Ubud een Chileense dame van mijn leeftijd die 3 maanden alleen onderweg is. Misschien komt ze nog vrijwilligerswerk bij ons doen. Ze was door mijn verhalen enthousiast geworden. Vanavond heb ik afscheid genomen van het Amerikaanse echtpaar dat na 4 weken vrijwilligerswerk morgen weer naar huis gaat.

Hoewel ik alleen enthousiaste verhalen vertel zal ik ook heel eerlijk zijn als dingen niet goed gaan of tegenvallen. Wat ik jammer vind is dat het kleuterklasje maar 2 uur per dag is, vanuit Nederland hoorde ik dat de ochtenden school was en de middagen waren bestemd om lessen voor te bereiden. Verder mijn blaar natuurlijk en ik ben ook nog uitgegleden en heb mijn knie bezeerd.

Wat ook leuk is, is dat ik Annemieke nog ga ontmoeten. Zij is mijn nicht die in Australie woont en met haar dochters hier op vakantie komt. We hebben al gewatsappt.

Dat was het weer. Ik zal nog een paar foto's doorsturen, filmpjes lukt helaas niet.

De eerste week zit er op.

Zondag is voor de Balinesen de enige vrije dag. Ik ben vandaag met dezelfde mensen als gisteren weer op stap gegaan. Wayan, een van de mannen van de familie waar ik woon heeft ons rondgereden naar mooie bezienswaardigheden rondom Ubud. Eerst gingen we prachtige rijstvelden bekijken die in terrasvorm liggen. Werkelijk schitterend. Daarna naar een koffieplantage, gelegen in een prachtige tropische tuin waar ook allerlei fruit groeit. Natuurlijk hebben we allerlei soorten koffie mogen proeven. Bali heeft duizenden tempels maar de tempel die we vandaag bezochten was uitgehouwen in de rotsen. Heel bijzonder. We moesten heel veel trappen afdalen voor we er waren maar het ergste kwam toen we weer naar boven moesten. Dat was afzien! Zelfs voor de jongelui die mee waren. Ik ga regelmatig over mijn fysieke grenzen en er is nu natuurlijk geen Frans die af en toe even helpt of aanmoedigt! Toch lukt het elke keer weer en daar ben ik best trots op. Tot slot een waterval die weer in een prachtig gebied ligt.

Vandaag naar mijn schooltje. Daar was ik heel benieuwd naar want daarvoor ben ik naar Bali gegaan. Het was zo leuk! Het schooltje ligt in een dorpje buiten Bali, midden in de jungle. Ik ben daar met de 32 jarige Thomas uit Londen en 2 meisjes uit Zweden, allemaal even aardig. Zij komen hier al een paar weken. Wat me meteen opviel waren de verschrikkelijk lieve juffen en de blije kleutertjes. Ik besloot ter plekke dat ik helemaal niks ga zeggen van hoe ik denk dat het moet. Ik zie daar zoveel liefde en dat is toch het allerbelangrijkste. De school is van 8-10 uur. De kinderen brengen een rugzakje mee met eigen potloden en gum. En geld want als het buitenspeeltijd is mogen ze drinken en snoep kopen! Hoe is het mogelijk. Er wordt van ons verwacht dat we de kinderen wat engelse woordjes leren en de komende tijd is het thema dieren. Vanmiddag hebben we met z'n vieren een programmaatje gemaakt voor de komende week over onderwaterdieren. Ik heb de halve Action leeggekocht en daar gaan we al veel van gebruiken. Mijn medevrijwilligers zijn daar ook heel blij mee en mogen natuurlijk alles van mij gebruiken.

Ik ben net terug van een gezellig etentje met een Amerikaans echtpaar en Anke uit Hamburg.

Dat was het weer. Ik maak het goed en heb gelukkig veel contact met het thuisfront. Lang leve what's app!!!! Zo heb ik Frans vanmiddag wel een half uur aan de telefoon gehad om al mijn enthousiaste verhalen te vertellen.

Vergeet niet naar het filmpje te kijken dat ik nu op mijn weblog ga zetten.

Vervolg cultuurweek.

Donderdagochtend begon na het ontbijt het vervolg van de Balinese les. Vandaag waren de kleuren aan de beurt, de dieren en het fruit. Werd er de eerste les nog serieus alles opgeschreven, vandaag pakt iedereen zijn mobiel en maakt een foto van het bord waar alles op staat. Wie weet ga ik nog wel wat hiervan in mijn lessen aan de kinderen gebruiken. We zullen zien. Natuuurlijk was het weer een les op de grond. In de buurt van waar alle vrijwilligers wonen is een hotel met een heerlijk zwembad. Tijdens de middagpauze hebben we daar met een aantal vrijwilligers heerlijk gezwommen. s' Middags hebben we een mandje gemaakt zoals er hier dagelijks duizenden geofferd worden. Een van de vrouwen van mijn familie zit ze ook elke dag te maken. Onze mandjes zijn voor het bezoek aan de Wholy Water Temple waar we morgen naar toe gaan. Ons etentje met de Amerikanen gaat trouwens pas maandag door omdat we vanavond een feestelijk buffet krijgen bij de Green Lion.

De volgende ochtend met alle vrijwilligers met offermandje naar de Wholy Water Temple. Iedereen moest verplicht een sarong aan en de schouders bedekt. Het was heel bijzonder om met kleren aan door het bad te lopen, je mandje met wierook te offeren en langs alle heilige waterbronnen te gaan om je wensen uit te spreken. Camilla uit Stokholm heeft foto's van mij gemaakt maar ze nog niet doorgemaild, dus die komen hopelijk nog.

s'Middags de eerste introductie voor waar ik eigenlijk gekomen ben, De kindergarten. Samen met een jongen, Thomas, ben ik op een schooltje geplaatst. Het was tenenkrommend te horen hoe het er aan toe gaat maar ik wacht rustig af wat maandag brengt.

Er is een Australische dame Joy genaamd, van mijn leeftijd en Anke en ik zijn na het avondeten wat met haar gaan drinken in een cafeetje. Wat heb je elkaar toch veel te vertellen!

Vandaag begon het weekend en samen met Anke, 2 andere Duitse en 2 Oostenrijkse meisjes zijn we een dagje naar het strand gegaan. Dat was wel heerlijk, hoewel ik helemaal geen strandmens ben. We hebben vandaag op het strand incl. sapje voor €3 geluncht en in een restaurant voor €5 gegeten en gedronken. Mijn 1.500000 rupia = €100 krijg ik maar niet op. Morgen gaan we weer een dagje uit. Alles met de taxi die we samen delen.

Dag twee en drie.

De Balinese dansavond was wel aardig. Er deden heel veel mensen aan mee en het verhaal ging over de strijd tussen een reus en een aap. En wie won er? De aap!! Het was te donker om mooie foto's te maken.

Dinsdagochtend stond een bezoek aan de rijstvelden op het programma. Het was een schitterende wandeling maar wel afzien met die hitte. Ik doe trouwens niet onder voor de meeste jongeren, die zijn ook moe van het lopen en hebben ook last van de warmte. 's Middags onze eerste Balinese les. Heel basic, op de grond in de tuin van een van de vrijwilligershuizen. Dan zie ik hoe luxe mijn verblijf is. Zij slapen met zessen op stapelbedden in een kamer die kleiner is dan de mijne.

Vanmorgen hebben we een cursus batikken gehad. Dat was leuk. Vrijdag krijgen we het resultaat te zien. Vanmiddag hebben we samen Balinees gekookt. En weer op de grond zitten, dat vind ik minder. Ik zie dat de Balinezen ook veel op de grond zitten. We hebben natuurlijk alles opgegeten en het was heerlijk. Mijn buurvrouw vrijwilligger is Anke uit Hannover. Ze is 50 en we trekken veel samen op. We gaan altijd samen naar de maaltijden en vanavond zijn we even Ubud in geweest en hebben een heerlijke cocktail gedronken. Morgenavond gaan we met een Amerikaans echtpaar van mijn leeftijd dat ook vrijwilligerswerk doet en Anke uit eten.

Zo, dat was het weer. Het gaat prima met mij en ik vermaak me prima tussen de voornamelijk jongelui. Ze zijn allemaal heel aardig. Toen ik vanavond thuis kwam werd ik getrakteerd op een trosje banaantjes, zo lief.

Mijn eerste ervaringen

Daar gaat ie dan. Annelies en haar weblog, hopelijk daat het goed.

Het alleen vliegen ging prima. Tussenstop op het vliegveld van Qatar was ook geen enkel probleem. Ik had steeds aardige mensen naast mij zitten en had ook steeds een plaats aan het raam. Spannend was het ophalen van de koffer. Mijn koffer kwam als een van de laatsten van de band en ik kreeg het al spaans benauwd.

Mijn logeeradres is een lotje uit de loterij. Een paradijsje. Geweldige kamer en zijn nog 2 andere vrijwilligers. Hier woont een hele grote familie bij elkaar en ze zijn supervriendelijk.

Vanmorgen begonnen met de culturele week. Daarna ga ik 3 weken naar een kleuterschooltje. We hebben een wandeltour door Ubud gemaakt en het Moncky Forest bezocht. Het is hier superwarm en zonnig dus dat is wel even wennen.

De organisatie die hier alles regelt heet Green Lion en zij zorgen ook voor de maaltijden. Vanavond staat er nog een Balinese dansavond op het programma. Ben benieuwd.